Ik moet aan de woorden van Michal Iwanowski denken tijdens ons interview met hem op Bredaphoto 2020: “Als je de mensen zelf spreekt, verandert je perceptie ten opzichte van hun, hun land of gebied rigoureus.”
In haar project A Sacred Space Oddity zoekt de Jordanese fotograaf Tanya Habjouqa naar de ‘andere’ realiteit in het onderdrukte Palestijnse gebied, en dat is de mens zelf. Met een scherp gevoel voor humor schotelt Habjouqa ons een surreële sprookjeswereld voor die decennialang aan ons is geëtaleerd als ‘warzone’. Het is maar hoe je ernaar kijkt.
De gebruikelijke media-mantra maakt in haar werk plaats voor verlangens en dromen. Haar instrument is uiterst krachtig en doeltreffend.
De beelden voeren de absurditeit van het dagelijkse leven op alsof het de normaalste zaak is. En meteen ervaren we de sterkste verlangens naar de kleinste genoegens die een bezetting blijkbaar voortbrengt. Het jongetje in het astronautenpak, het meisje dat Doornroosje naspeelt, het is vertederend. Het is ons allemaal.
In onderstaand interview vertelt Habjouka dat ze geïnspireerd werd door een gesprek met een man die zijn bruid over de grens heeft weten te smokkelen en tegen haar zegt: “Wat er ook gebeurt en hoe zwaar de onderdrukking ook is, we vinden altijd een manier om te leven.”
Is verhalen met beeld vertellen jouw ding? Kijk eens naar; Visual Story Telling
